9 maanden in de buik – de zwangerschap

20 september 2020 – 40 weken zwanger:
Vanaf week 37 was ik klaar met de zwangerschap en klaar voor de bevalling. Ik zie aan deze foto hoe uitgeput ik was. Bewegen was een enorme uitdaging omdat ik zoveel bekkenpijn had. Slapen ging slecht waardoor ik steeds vermoeider werd en ik miste mijn (bewegings)vrijheid in bijna alles.

Mentale gezondheid ging achteruit

Mentaal heb ik mezelf kapot gepiekerd. Het coronavirus compleet met alle zorgen en onzekerheden hadden hier een groot aandeel in. Ik wilde absoluut niet met zorgverleners in isolatiepakken bevallen. Het protocol was toen dat als ik verdacht werd van een positieve coronabesmetting dat ik ook mijn baby niet vast mocht houden. Een uitslag van een GGD test kon vijf dagen duren. Ik durfde daarom geen afleiding te zoeken bij anderen of openbare plaatsen. Mijn wereld werd steeds kleiner en zwaarder.

Kom eruit!

Het was een eenzame persoonlijke strijd. Elke ochtend werd ik teleurgesteld wakker. Weer geen baby. Weer een dag met dit logge lichaam door zien te komen en afhankelijk zijn van de mensen om me heen. Die afhankelijkheid paste zo niet bij mij. Maar het was wel de realiteit. Het lange wachten was begonnen en wanneer er een eind aan kwam? Dat wist niemand. Dit was in september 2020.

Eindelijk; de bevalling

Toen iedereen weer op het terras zat en de lockdown voorbij. Ik zat in mijn eigen lockdown. Met 40 weken en 6 dagen was het eindelijk zo ver. Om 2.15u begonnen ’s nachts de weeën. Verheugd en enthousiast maakte ik Mark wakker: het is begonnen! Om 10.40u werd Leiza zoals ik het ook het allerliefste wilde, thuis in mijn eigen bad geboren. Euforie, opluchting en zoveel tranen. Alles kwam er uit. Intens geluk. Een gezonde dochter.

Met de geboorte van Leiza verdween ook de mist en de donkere wolken in mijn hoofd. Ik vond mezelf terug in de kraamtijd. Ik zag mezelf weer in de spiegel en de intens gelukkigzalige lach met mijn gezonde dochter in mijn armen, verdween niet meer van mijn gezicht. Lees hier mijn bevallingsverhaal.

9 maanden uit de buik – ontzwangeren

Juni 2021
De dreiging van het coronavirus werd weer heftiger. Op de dag van mijn bevalling werden de regels weer aangescherpt. Zorgpersoneel stond in mijn kraamweek met mondkapjes aan het bed. Overdag bij aanwezigheid van de kraamverzorgende was er geen bezoek mogelijk met de opa’s en oma’s uitgezonderd.

Corona: ook ons gezin werd getroffen

Ik was kwetsbaar zo net na de bevalling evenals Leiza. Toch hielden we het virus niet buiten. Vier weken na de bevalling testte Mark positief. Op de dag dat ik een borstontsteking had. Hij ging in thuisisolatie. Met mijn fysiek verzwakte lichaam dat juist rust nodig had om te herstellen draaide ik 24 uurs diensten. Een energieke peuter vermaken en verzorgen, mijn baby verzorgen, mijn man voorzien van eten, de hond en helemaal achteraan; mezelf. Het voelde beklemmend en overweldigend. Dit is al topsport als je fysiek fit bent. Laat staan vier weken postpartum.

Naar de teststraat met baby

Met Leiza achterin de auto reed ik naar de teststraat in Valkenswaard om uit te sluiten dat ik geen corona had. Ik stortte in elkaar toen het geen drive through bleek maar een verzamelhok van verdachte coronapatiënten. Tussen mijn tranen door legde ik mijn situatie uit en wees ik naar de maxi cosy op de achterbank. Binnen 1 minuut stonden er twee testers buiten aan mijn autoraam en kon ik achter mijn stuur getest worden. Een stukje vriendelijkheid wat ik zo nodig had. Ik bleek negatief. Mark mocht na  7 dagen uit quarantaine. De rest van het gezin bleef negatief op corona.

Postpartum periode

Het was absoluut geen rechte lijn. Met vallen en opstaan, prioriteiten stellen, afwegingen maken, afstemmen, plannen en bikkelen. Doorbikkelen op heel veel fronten. Terugkeren van zwangerschapsverlof op de werkkamer van je vader in plaats van op kantoor bij collega’s, de ontzettend lange winter met avondklok en andere lockdown maatregelen. Toch gaf deze periode ons ook heel veel rust en tijd met elkaar. Weinig afleiding en sociale druk zodat we écht de tijd hadden om ongestoord te wennen als gezin van vier. Hier kijk ik met veel dankbaarheid om terug. De kracht van de gedachte en het verschil in perspectief.

Herbezinning

Nadat het coronavirus ons gezin had verlaten besloot ik de kans te pakken om deze verplichte rust die iedereen werd opgelegd te gebruiken om aan mezelf te werken en aandacht te geven aan mijn gezin. Wie ben ik? Wat wil ik? Waar sta ik? Waar wil ik naar toe? Hier kwamen een aantal speerpunten uit: duurzamer, gezonder en slimmer om gaan met geld. Alle zwangerschapskilo’s eraf en mijn gezondheid en die van het gezin staan op nummer 1. Een ambitieus plan dat valt en staat bij een goede verdeling en balans.

Resultaten na 9 maanden:

We doen 1 keer per week grote boodschappen waarbij ik voor de hele week een dinermenu bedenk. Daarnaast volg ik een ritme van gezond eten en af en toe wijk ik daar bewust van af. Ik probeer slaap te prioriteren, wat nogal een uitdaging is met twee jonge kinderen. Want dat uurtje dat je dan eindelijk ‘vrij’ bent, wil je gewoon niet altijd slapend door brengen. Ook voor je relatie niet. Bewegen heeft elke dag prioriteit en daarbij +/- 4x per week sporten. Met resultaat: -14,5 kg. Maar nog veel belangrijker; Ik voel me goed, energiek, fit en GEZOND!

Op het moment van schrijven van deze blog is Leiza alweer 1,5 jaar oud.

Voel je gesteund en bereid je voor met de zwangerschapscursus en bevalcursus met partner van Lang Leven Mama.